Edge Computing

Edge Computing رویکردی در سیستم‌های توزیع‌شده است که بخشی از ظرفیت ذخیره‌سازی و پردازش را از مرکز داده اصلی به منبع داده منتقل می‌کند. داده‌های جمع‌آوری‌شده به‌صورت محلی (برای نمونه در سوله کارخانه، یک فروشگاه یا در سطح یک شهر) پردازش می‌شوند، نه این‌که برای پردازش و تحلیل به مرکز داده متمرکز ارسال شوند. این واحدهای پردازشی یا Deviceهای محلی «لبه»ٔ سیستم را نمایندگی می‌کنند، در حالی که مرکز داده هسته آن است. خروجی پردازش‌شده در لبه سپس برای پردازش بیشتر به مرکز داده اصلی ارسال می‌شود. نمونه‌هایی از Edge Computing شامل گجت‌های مچی یا رایانه‌هایی است که جریان ترافیک را تحلیل می‌کنند.

مسئله‌ای که حل می‌کند

در دهه گذشته شاهد افزایش تعداد Deviceهای لبه بوده‌ایم (مانند تلفن همراه، ساعت هوشمند یا Sensor). در برخی موارد، پردازش داده Real-Time نه‌تنها مزیت بلکه ضروری است؛ به خودروهای خودران فکر کنید. حال تصور کنید داده Sensorهای خودرو باید برای پردازش به مرکز داده ارسال شود و پس از آن دوباره به خودرو برگردد تا واکنش مناسب نشان دهد. تأخیر ذاتی شبکه می‌تواند مرگبار باشد. هرچند این مثال افراطی است، بیشتر کاربران نیز حاضر نیستند از Device هوشمندی استفاده کنند که نتواند بازخورد آنی بدهد.

چگونه کمک می‌کند

همان‌طور که شرح داده شد، برای این‌که Deviceهای لبه مفید باشند باید دست‌کم بخشی از پردازش و تحلیل را به‌صورت محلی انجام دهند تا بازخورد تقریباً Real-Time به کاربر بدهند. این کار با انتقال بخشی از منابع ذخیره‌سازی و پردازشی از مرکز داده به نقطه‌ای که داده تولید می‌شود ـ یعنی Device لبه ـ محقق می‌شود. داده پردازش‌شده و پردازش‌نشده سپس برای پردازش و ذخیره‌سازی بیشتر به مرکز داده ارسال می‌شود. به اختصار، کارایی و سرعت محرک‌های اصلی Edge Computing هستند.